پیچیدن گلبانگ عزاداری عاشقان در غم شهادت امام جواد(ع)

امام نهم شيعيان حضرت جواد (ع ) در دهم رجب سال 195ه.ق. در مدينه متولد شدند.
کنیه امام محمد بن علی (ع) معروف به جواد الائمه، تقی و جواد، ابوجعفر ثالث است. القاب ديگري مانند: رضي و متقي نيز داشتهاند، ولي تقي از همه معروفتر ميباشد. پدر بزرگوارشان، هشتمین امام برحق خداوند،امام رضا(ع) هستند و خراسان منور به وجود پربرکتشان است. مادر گراميشان صبيه يا خيزران است كه اين دو نام در تاريخ زندگي آن حضرت ذکر شده است. این امام معصوم، با شهادت امام هشتم در سال 203 ه. ق.، در حالیکه تنها 8سال از عمر گوهربارشان سپری شده بود، مقام شامخ امامت را عهدهدار شدند. ایشان با وجودیکه دوره طفولیت را سپری میکردند اما به واسطهی فضایل واصله از سوی باریتعالی، پرچمدار هدایت و ارشاد صحیح مسلمین بودند. در کلام امام، سه چیز به عنوان نیاز مؤمن معرفی شده است:" مؤمن نياز دارد به توفيقي از جانب خدا، و به پندگويي از درون خودش، و به پذيرش از كسي كه او را نصيحت كند ".
حضرت جواد (ع ) و در دورهاي كه فرقههاي مختلف اسلامي و غير اسلامي در ميدان رشد کرده بودند و دانشمندان بنامی در اين دوران، زندگي ميكردند و علوم و فنون ساير ملتها پيشرفت کرده و کتب متعددی به زبان عربي ترجمه شده بود، تعلیم احكام اسلامي را مانند پدران بزرگوار خود گسترش دادند و پاسخگوی مسائل بسياري بودند.
مأمون خليفه عباسي كه از نفوذ معنوي و ترویج اسلام ناب توسط امامان معصوم (ع) و به ویژه گسترش محبوبیت و فضايل اولیاء خدا در قلب مردم هراسان بود، تلاش میکرد ابن الرضا را تحت تحت کنترل شدید خويش قرار دهد. وی از همان ابتدا، برای عملی کردن نیرنگ خود وارد میدان شد و به عنوان گام نخست، مأمون دختر خويش، ام الفضل، را به ازدواج حضرت امام جواد (ع ) درآورد،تا نگهبانی دائمی از درون منزل، امام را در زنجیر ستم خود محبوس نماید. تحمل رنجهای بیشمارامام(ع) از طرف این مأمور خانگی، زبانزد مورخان است. مأمون برای از بین بردن امام، همان روشهایی را که برای آزار امام هشتم درپیش گرفته بود، از جمله برگزاری مجالس بحث و مناظره استفاده کرد. مأمون و پس از او معتصم عباسي قصد داشتند از اين راه - به گمان باطل خود - امام (ع ) را در تنگنا قرار دهد، به ویژه این که در شروع برتن کردن جامه فاخر امامت، سالهای کمی از عمر شریفشان میگذشت. مأمون با نگاه ستمگرانهی خود درک نمیکرد كه مقام ولايت و امامت الهي موهبتی است، که بستگي به كمي و زيادي سالهای عمر ندارد.
امام نهم(ع) مزِین به فضایل بسیاری هستند که از جمله آنها رسیدن به مقام امامت در کودکی است. حیات کوتاه ایشان، سرشار از کرامات و فضائل حیرت انگیز میباشد. گوشهای از فضایل ارزشمند امام محمد تقی(ع) بدین شرح است: امام(ع) در مقابل مصائب و گرفتاریها بسیار شکیبا و صبور بودند. آن حضرت با توکل بر خدای متعال، صبر و تحمّل را در پیش گرفتند، البته این امام بزرگوار در دفاع از اصول اسلامی و حدود الهی کاملاً موضع گیریهای اساسی و منطقی اتخاذ میکردند. مدارا با همسر نالایق، بردباری در برابر ستمهای حکام دیکتاور و صبر در ناملایمات فراوان زندگی به ویژه شهادت پدر، نمونههایی از حلم آن امام همام میباشد. صبر در اندیشه ایشان از چنان منزلتی برخوردار بود که این صفت را از بهترین صفات نیک مردان برمیشمردند. فضیلت دیگر امام مربوط به دوران کودکیشان است. کودکی امام جواد (ع) در ظاهر و خلق و خوی ایشان نمودار بود، اما در علم و معرفت و حکمت، پای هیچ پیری به او نمیرسید چنان که وقتی دایه امام جواد (ع) روزی ایشان را دید عرض کرد: « تو را در تفکر می بینم، گویا بزرگ شده ای»، حضرت فرمودند: عیسی بن مریم (ع) بیمار میشد، در حالی که خردسال بود، پس داروی درد خود را برای مادرش، توصیف مینمود و هنگامی که آن را میل میکرد، (همانند کودکان) میگریست. مادرش میگفت: پسرکم! من، تو را با آن چه به من آموختی، درمان کردم! (پس چرا گریه میکنی؟) حضرت عیسی به مادرش میفرمود:حکم، حکم پیامبرانه و خلق و خو، خلق و خوی کودکانه است.
سرانجام کینه توزان کمر بر خاموش نمودن این مشعل نورانی هدایت بستند و ایشان را به همان روشی که پدرشان را شهید کردند، به شهادت رساندند و بدین ترتیب امام نهم در آخر ماه ذيقعده سال 220ه. ق. به دیدار حق در سراي جاويدان شتافتند. روز ۲۹ ذیقعده سال ۲۲۰ ه .ق، روز غمباری برای شیعیان و محبین ولایت است. آرامگاه مطهرشان در كاظميه يا كاظمين است، و در قسمت پیشین، قبر منور جدش، حضرت موسي بن جعفر (ع ) زيارتگاه شيعيان است. معتصم عباسی به پندار خام خود، و با همدستی ام الفضل با خوراندن انگور سمی به امام، پایههای حکومت خود را در بغداد، از آن روز به بعد محکم تلقی میکرد، در حالی که شش سال پس از جنایتش، از تخت غاصب حکومت سقوط کرد.
تألیف: بیگلری
منابع:
https://b2n.ir/b07630
https://b2n.ir/h42212
گزارش