شهادت مظلومانه دهمین اختر آسمان امامت و ولایت، امام هادی (علیه‌السلام)، تسلیت باد.
علی بن محمد بن علی (به عربی علی الهادی)، دهمین امام شیعیان دوازده امامی و فرزند امام جواد(ع)، زادهٔ ۱۵ذی‌الحجه ۲۱۲ ه.ق. در محله ای از مدینه هستند و در ۳رجب ۲۵۴ه. ق. توسط معتمد عباسی مسموم و به شهادت رسیدند. پس از شهادت ایشان، امام حسن عسکری(علیه‌السلام) پیشوای حق شدند و اجرا تعهد امامت را برعهده گرفتند[1]. امام هادی(علیه‌السلام) از ۲۲۰ تا ۲۵۴ق به مدت ۳۳ سال، امامت را به عهده داشتند. سال ۲۲۰ق یعنی اولین سال امامتشان، 8 ساله بودند؛ البته سن پایین امام هادی(علیه‌السلام) در آغاز امامت، منجر به تردید شیعیان نشد زیرا آغاز امامت امام جواد(علیه‌السلام) در سن پایین، سبب گردید شیعیان پس از ایشان در خصوص صحت مسئله‌ی امامت امام دهم شک به خود راه ندهند. امام با برخی از خلفای عباسی از جمله متوکل ومعتمد هم دوره بودند و بیشتر سال‌های امامت را در شهر نظامی سامرا تحت نظارت حاکمان عباسی گذراندند. آرامگاه امام هادی(علیه‌السلام) در سامرا می‌باشد و به دلیل اینکه فرزندشان، امام حسن عسکری(علیه‌السلام)، نیز در همین مکان به خاک سپرده شدند، از این رو به حرمین عسکریین شهرت دارد؛ همچنین به علت سکونت آنها در محلی به نام عسکر، امامین عسکری خوانده می‌شوند. حرم این دو امام همام در زمره زیارتگاه‌های شیعیان جهان در عراق است. کنیه شان ابوالحسن است ودر منابع حدیث، ابوالحسن سوم خوانده شده‌اند، تا با ابوالحسن اول یعنی امام کاظم و ابوالحسن دوم یعنی امام رضا اشتباه نشوند. از مشهورترین القابشان، هادی و نقی است. امام دهم در زمان خود بهترین هدایت‌کننده مردم به سوی خیر بودند، لذا هادی لقب گرفتند. مرتضی، عالم، فقیه، امین، ناصح، متوکل، خالص و طیب نیز سایر القابشان می‌باشد. امام هادی(علیه‌السلام)، به دلیل فشار و نظارت شدید حکومت، ازطریق یاران‌شان با عنوان سازمان وکالت، شیعیان را هدایت و حمایت می‌کردند. این وکلا شامل عبدالعظیم حسنی، عثمان بن سعید، ایوب بن نوح، حسن بن راشد و حسن بن علی ناصر بودند. امام هادی(علیه‌السلام) پس از دوران کودکی، در مدینه به تدریس علوم مختلف پرداختند و به تدریج شاگردان زیادی را از مناطقی که ارادت بیشتری به ائمه(علیه‌السلام) داشتند - از جمله ایران، عراق و مصر – تربیت کرند. بر این اساس، از امام هادی(علیه‌السلام) احادیثی در حوزه‌های اعتقادی، تفسیر، فقه و اخلاق، مباحث کلامی همچون تشبیه و تنزیه و جبر و اختیار روایت شده است. همچنین زیارت جامعه کبیره و غدیریه به امام دهم نسبت داده می شود[2]. ایشان در حدیثی ناب حلم را تعریف کرده‌اند: « از امام معنای حلم را پرسیدند، فرمودند: مالک نفس خود باشی و خشم خود را با وجود قدرت و توانایی بر انتقام، فرو خوری» (مستدرک الوسائل، ج. ۱۱، ص. ۲۹۲).
گزارش