سالروز وفات حضرت خدیجه(سلام‌الله‌علیها) یادآور جایگاه والای ام‌المؤمنین در ترویج اسلام بی‌بدیل است.
حضرت خدیجه کبری(سلام‌الله‌علیها) دختر خُوَیلد بن اسد و فاطمه بنت زائده است که هردو از اصیل‌ترین خانواده‌های عرب سرزمین حجاز بودند. این بانوی بزرگوارحدود 15 سال پیش ازعام الفیل و 68 سال قبل از هجرت پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) در مکه متولد شدند. ایشان پیش از اسلام، با وجودی که در عصر جاهلیت و در جامعه‌ی قبیله گرا و مردسالار عرب می‌زیستند، نیز به سبب دارا بودن صفات حسنه از زنان شریف و نامدار عرب بودند و با القاب طاهره و سیده نساء قریش از ایشان نام برده میشد. اسلام و مسلمانان به حق مدیون بخشندگی و ایثار سرشار ازعشق و بیمنّت این بانوی خردمند است. ایشان حدود 25 سال به عنوان همسر خاتم النبیین، در سخت‌ترین روزهای تحمیل ظلم و ستم زورگویان مکّه بزرگترین سنگربان در دفاع از حقانیت پیام توحیدی و حامی مالی پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بودند. حضرت خدیجه (سلام‌الله‌علیها) بانویی است که در سخت‌ترین دوران حامی و تکیه گاه پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بوده و لذا پیغمبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) تا آخرین لحظات حیات دنیایی خود قدردان مجاهدت و خدمات آن بانوی گرامی بود؛ پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) در حدیثی که بیانگر عظمت و خلوص جان فشانی این بانو است میفرماید: " خدیجه(سلام‌الله‌علیها) زنی است که پیامبر خدا(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) در حق او می گوید :ای خدیجه! خداوند متعال هر روز به وجود تو چندین بار به ملائکه اش مباهات می کند " ( بابازاده، تحلیل سیده فاطمه زهرا، ص. 37 ). همچنین در پاسخ به اعتراض همسرشان در خصوص توجه زیاد پیامبر به حضرت خدیجه(سلام‌الله‌علیها) فرمودند: " به خدا قسم بهتر از او خدا به من نداده؛ زیرا به من ایمان آورد، هنگامی که که مردم کافر بودند. مرا تایید کرد، هنگامی که مردم مرا تکذیب کردند و در اموال خود با من مواسات کرد، زمانی که مردم مرا محروم کردند و از او فرزندی خداوند روزی من کرد که از زنان دیگر محرومم و آن فرزند وجود مقدس حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) است». بنابریان، علاقه رسول اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) به حضرت خدیجه (سلام‌الله‌علیها) به سبب آراستگی شخصیت و اندیشه این بانو به فضایل اخلاقی، ایمانی و عقیده بود، به ویژه اینکه اولین بانویی بودند که به ندای حق را لبیک گفتند و به رسول اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) ایمان آورند. خدیجه همه ثروت خود را در راه نشر اسلام به کار گرفت. ایمان خدیجه کبری(سلام‌الله‌علیها) فقط جاری شدن کلماتی زیبا بر زبان نبود؛ بلکه تمام خدمات ایشان مهر تأیید خلوص شهادت به یگانگی ایزد یکتا میباشد. از محبتهای مثال زدنی ایشان صبوری و ثبات قدم در سختیها و ناملایمت‌هااست. بزرگ زادهای که در رفاه کافی بود، اما زمانی که ندای الهی رسالت پیامبر اسلام را شنیدند از عمق جان ایمان آوردند و تمام مشقّتها را به جان خریدند. عدم تعلق خاطر ایشان به دارایی های دنیوی باعث شد تا با استفاده صحیح از ثروت در تبلیغ ارزشمند بودن دین انسان ساز اسلام حرکت نمایند و این گونه نقش آفرینی نشان دهندهی اهمیت تولید ثروت و ارزش آفرینی است. زنان مکه به دلیل ازدواج اخدیجه با پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بر او خشم گرفتند طوی که در هنگام وضع حمل هیچکدام از زنان مکه به کمک ایشان نرفتند، اما به فضل الهی چهار بانوی بهشتی به کمک حضرت خدیجه کبری (سلام‌الله‌علیها) آمدند. از دیگر فداکاریهای حضرت (سلام‌الله‌علیها) می‌توان به تحمل سختی در بیش از هزار شبانه روز گرسنگی و تشنگی در شعب ابی طالب اشاره نمود. سرانجام بعد از سالها مقاومت و مبارزه، در سال دهم بعثت و سه سال قبل از هجرت، در سن 65 سالگی به علّت بیماری چشم از جهان فروبستند. پيامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) خديجه را با دستان خويش در محلّي به نام «حجون» (قبرستان ابوطاب فعلي) دفن نمودند. وی به قدري از اين دو حادثه غمناك( فوت عمو و همسر) غمگین بودند كه از خانه كمتر بيرون مي آمدند و در واقع خانه نشين شده بود و به همين جهت آن سال «عامُ الحُزْن» نام گرفت. پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) به احترام خدیجه، در طول حیات او همسری دیگر برنگزید و پس از درگذشت وی، همواره از او به نیکی یاد می کردند.
منابع
https://b2n.ir/x93018
گزارش