تبرک 15 ذی‌الحجه با میلاد دهمین امام برگزیده الهی
امام علی‌نقی‌الهادی(ع)، امام دهم شیعیان و حق‌جویان راه الهی، در پانزدهمین روز ماه ذی‌الحجه سال 212 ه.ق. دیدگان جهانیان را به دیدار خود منوّر کردند. این ولادت سراسر برکت در سال 1401 ه.ش. برابر با جمعه 24 تیرماه می‌باشد.
امام علی‌بن‌محمد‌الهادی(ع) در نزدیک شهر مدینه در روستایی با نام« صریا» چشم به جهان گشودند. ایشان پس از امام جواد(ع)،پدر بزرگوارش، 33 سال امامت و هدایت شیعیان را با استواری و صبر عهده‌دار بودند. نام مادر امام دهم(ع)، بانو سمانه مغربیه بود. لقب‌های آن حضرت را نقی، هادی، امین، طیب، ناصح، مرتضی و... ذکر کرده‌اند. کنیه امام دهم، ابوالحسن بود؛ البته ایشان را «ابوالحسن ثالث» می‌خواندند.
این امام همام(ع) از ابتدای دوره امامت‌شان در مدینه اقامت داشتند و نقش حیاتی را در رهبری و هدایت درست شیعیان ایفا نمودند. استقامت امام در انجام رسالت الهیِ امامت چنان مستمر و روشنگرانه بود که حاکمِ وقتِ حکومت عباسیان از موقعیت تأثیرگذار امام(ع) احساس امنیت نمی‌کرد و ادامه فعالیت امام(ع) را به صلاح تداوم حیات حکومت ظالم نمی‌دید؛ از اینرو، با تصمیم متوکل عباسی، امام از مدینه به سامراء منتقل شدند.
ایشان در دوره امامت خود اقدامات بنیادین و مهمی را از جهت آماده نمودن امّت اسلامی برای آشنایی با دو امام معصوم بعدی انجام دادند که اهم آن‌ها به ترتیب ذیل است:
1- ایجاد آمادگی فکری شیعیان جهت ورود به عصر غیبت(بیان روایات ائمه پیشین، بشارت به ولادت حضرت حجت(ع) ومخفی بودن ولادت‌شان، کم کردن تماس مستقیم با شیعیان،تأیید برخی از کتب فقهی و اصول روایی شیعه،ارجاع سؤالات شیعیان به وکلا و توجیه وکلا نسبت به پرسش‌های شیعیان؛ با توجه به انحرافات و شبهات آن روزگار 2- مبارزه با انحرافات(غالیان و صوفیان) 3- تربیت نیرو و افراد شایسته(با توجه به پراکندگی شیعیان در مناطق مختلف و وجود شبهات و انحرافات و ضرورت پیشبرد اهداف اسلامی 4- تقویت سازمان وکالت 5- تبیین مقام شامخ امامت از طریق زیارت غدیریه و زیارت جامعه.
گردآوری و تنظیم:بیگلری
منابع:
گزارش