امام رضا(ع)، ضامن قلب‌های شکسته
ولادت امام رضا( 11 ذیالقعده) در سال ۱۴۰۱ ه.ش. برابر با روز شنبه ۲۱ خرداد می‌باشد. از اول ذیالقعده تا ۱۱ ذیالقعده یعنی از ولادت حضرت معصومه(س) تا ولادت امام رضا (ع) به یمن کرامات وجود مبارکشان، «دهه کرامت» نامگذاری شده است.
امام رضا (ع )،امام هشتم شیعیان، در تاریخ ۱۱ ذیالقعده سال ۱۴۸ ه. ق. در مدینه منوره چشم به جهان گشودند و مرقد مطهرشان در مشهد مقدس، مأمن مشتاقان و آرزومندان است. امام رضا (ع) فرزند پاک امام موسی کاظم(ع) و مادر گرامی‌شان بانو نجمه خاتون می‌باشند. نام مبارکشان، علی، کنیه آن حضرت، ابوالحسن معروف‌ترین القاب امام(ع) ضامن آهو و شمس الشموس، رضا، صادق، صابر، فاضل، قره اعین‌المؤمنین و … می‌باشد اما مشهورترین لقب ایشان، «رضا» به معنای «خشنودی» است. آنگونه که از روایات فهمیده می‌شود، علت نامگذاری رضا بر آن حضرت به چند دلیل است: 1. آن حضرت مورد رضا و پسند خداوند در آسمان، و رسول خدا(ص) و امامان در زمین بودند (بحار الانوار، ج49، ص4) 2. مخالف و موافق شیعه و سنی ایشان را پسندیدند و آن حضرت مورد رضا و پسند همه بودند 3. آن حضرت راضی به رضای پروردگار بودند و این خصلت ارزشمند را که مقامی بالاتر از مقام صبر نیست، به طور کامل دارا بودند (انوار البهیّه، ص 14).
در روایات آمده است پدر بزرگوارشان حضرت موسی‌بن جعفر(ع) هر گاه فرزندشان، علی‌بن موسی(ع)، را خطاب می‌کردند، او را با کنیه «ابوالحسن» فرا می‌خواندند و هنگامی که می‌خواستند فرزندشان را نزد خود آورند یا درباره او سخن می‌گفتند، وی را با لقب «رضا» نام می‌بردند. این در حالی است که آن زمان، هنوز نه از حکومت مأمون و نه از ولایت عهدی امام رضا(ع) خبری نبود.
لقب معروف دیگر امام هشتم(ع)، رئوف است. اگر چه همه اهل بیت(ع) از باب تجلی رأفت حضرت حق، رئوف می‌باشند ولی این رأفت و مهر ورزی در وجود امام هشتم(ع) بروز و ظهور بیشتری دارد چنان‌چه در زیارت‌نامه آن حضرت می‌خوانیم: «السَّلَامُ عَلَی الْإِمَام الرَّءُوف سلام بر امام رئوف». در توضیح این واژه باید بدانیم که رأفت یک نوع شدّت در رحمت می‌باشد. مرحوم مصطفوی در کتاب «التحقیق» خود در بیان فرق بین رأفت و رحمت این‌گونه به تعریف رأفت پرداخته است:«رأفت،عطوفت،لطف و رحمت خالص و شدید است یعنی لطف و رحمتی است که وقوع درد و ناراحتی را برنمی تابد هر چند آن درد و ناراحتی به مصلحت فرد باشد".
یکی از مصادیق این رأفت را می‌توان در پاسخی که حضرت به زائرین خود، در قبال زیارت، می‌دهند دانست که در بیانی فرمودند: " مَنْ زَارَنِی عَلَی بُعْدِ دَارِی وَ شُطُونِ مَزَارِی أَتَیْتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِی ثَلَاثِ مَوَاطِنَ حَتَّی أُخَلِّصَهُ مِنْ أَهْوَالِهَا إِذَا تَطَایَرَتِ الْکُتُبُ یَمِیناً وَ شِمَالًا وَ عِنْدَ الصِّرَاطِ وَ عِنْدَ الْمِیزَان : هر کس مرا زیارت کند روز قیامت در سه جا نزد او خواهم آمد تا از ترس‌های آن سه جا رهایش سازم: ۱- هنگام پخش شدن نامه اعمال به دست راست یا چپ ۲- و نزد صراط۳- و نزد میزان ".
دبیر خبر دفتر مرکزی:بیگلری
گزارش