از سجاده خونین ابوالأئمه نوای سوگ أین مولای می‌آید

حضرت علی (ع) در شب بیست‏ و یکم ماه مبارک رمضان سال چهل ه.ق. در 63 سالگی با ضربت شمشیر ابن ملجم، لعنةالله علیه، به شهادت رسیدند.

امام  علی(ع) بعد از حمله شقی­‌ترین عالمیان و شکافته شدن فرق‌شان در شب نوزدهم ماه رمضان، در شب بیست و یکم وقتی یک سوم از شب گذشته بود به شهادت رسیدند. ایشان قبل از شهادت وقتی ابن ملجم را دستگیر و نزد ایشان آوردند فرمودند :" ای ملعون! آیا کسی را کشتی که به تو پناه داد و تو را بر دیگران اختیار کرد و بخشش­‌های فراوان به تو فرمود؟ آیا او بد امامی بود برای تو؟ آیا عوض نیکی‏‌های او به تو این بود؟ ابن ملجم سر به زیر افکنده بود و چیزی نمی‏ گفت". آنگاه امام حسن(ع) به پدر عرض کردند: «این ابن ملجم دشمن خدا و رسول(ص) و دشمن شماست که نزد شما حاضر و اسیر شماست». امیرالمومنین (ع) به ابن ملجم نگاه کردند و فرمودند: " ای ابن ملجم جنایتی بزرگ کردی. آیا من برایت بد امامی بودم؟ آیا تو را مورد مرحمت قرار ندادم و بر دیگران برنگزیدم؟ با وجود اینکه می‌دانستم قاتل من خواهی بود به تو احسان کردم و بخششم به تو را افزون ساختم تا از راه گمراهی که برگزیده‌ای بازگردی‌، اما شقاوت بر تو غلبه کرد تا مرا بکشی، ای شقی ‌ترین اشقیاء. ابن ملجم گریست و این آیه از قرآن را خواند: «أ فأنت تنقذ من فی النار» آیا تو می‌توانی کسی را که جایگاهش دوزخ است نجات دهی )(منتهی الآمال، شیخ عباس قمی، ج.‏1،ص . 427).

آنگاه حضرت علی(ع) سفارش او را به امام حسن(ع) کردند و فرمودند: " فرزندم! با اسیر خود مدارا کن، و با مهربانی و رحمت با او رفتار کن. آیا نمی­‏‌بینی چشم­‌های او را که از ترس چگونه گردش می ‌کند و دلش چگونه مضطرب است؟ ای فرزند! ما اهل بیت رحمت و مغفرتیم، پس بخوران به او از آنچه خود می ‌خوری، و بیاشام او را از آنچه خود می‏‌آشامی، پس اگر من از دنیا رفتم از او قصاص کن و او را بکش و جسد او را به آتش نسوزان و او را مثله مکن... اگر زنده ماندم من خود داناترم که با او چه کار کنم، و من سزاوارترم به عفو کردن، زیرا ما اهل بیتی می‏‌باشیم که با گناهکار در حق ما جز به عفو و کرم رفتار دیگر ننماییم " (منتهی الآمال، شیخ عباس قمی، ج.‏1،ص. 427).

در شب شهادت امام علی(ع) فرزندان و اهل بیت خود را جمع کردند و با ایشان وداع کردند و فرمودند: «خداوند پس از من نگهدار شما باشد. نیکو وکیلی است خداوند و همو مرا کفایت خواهد کرد ».

امام علی(ع) بنا به وصیت‌شان مخفیانه دفن شدند. مزار امام علی(ع) تا حدود یک قرن مخفی بود. به عقیده شیعیان شب بیست و یکم برابر با دومین شب قدر می‌­باشد و شیعیان جهان این شب را با احیا به نماز و دعا تا سحرگاه به سر می‌­برند و اعمال خاص آن را به امید عفو پروردگار به جا می­‌آورند.

گردآوری و تنظیم: بیگلری

منابع:

Yun.ir/gtwrpc

Yun.ir/xj68q3

Yun.ir/e3sssb