8 تیر، سالروز حمله ضد بشری شیمیایی عراق به مردم بی دفاع سردشت
رژیم دژخیم عراق در هفتم تیر ماه۱۳۶۶ با هواپیماهای بمب افکن حامل بمب‌های شیمیایی گاز خردل واعصاب، ضمن شکستن دیوار صوتی، 7 بمب خردل را در نقاط مختلف شهر و اطراف آن انداخت.
در این حمله متوحشانه و غیرانسانی بمب‌ها به چهار راه آزادی، مقبره شیخ رسول مشرف بر سرچشمه آب شهر و منزل حاج رسول نریمانی در مجاورت گرمابه شهرداری در حوالی فرمانداری سابق(ساختمان کنونی هلال احمر) اصابت کردند. نامگذاری این روز به نام روز «مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میکروبی» به خاطر حملات شیمیایی جنگنده بمب افکن‌های رژیم بعثی عراق به این شهر غربی کشورمان است که در اثر این جنایت بزرگ از شهر 12000 نفری سردشت، هزاران نفر مجروح و مصدوم و 130 نفر بلافاصله شهید شدند. با وجود گذشت بیش از دو دهه از جنگ تحمیلی 8 ساله، بازمانده‌های این جنگ همچنان از عوارض شدید و درمان ناپذیر ریوی، چشمی و پوستی رنج می‌برند.
گاز خردل از نوع گازهایی است که دربدن فرد مصدوم باقی می‌ماند. عوارض قابل مشاهده این گاز عمدتا عفونت ریوی، خارش پوست، التهاب چشم و تنگی نفس می‌باشند. گرچه در طول جنگ تحمیلی، ایران ۲۵۲ بار مورد حمله شیمیایی رژیم بعث عراق قرار گرفت که در نتیجه آن تقریبا ۱۰۰ هزار نفر دچار جراحت‌های شیمیایی مادام العمر و رنج آور شدند، اما سردشت به لحاظ استفاده از این نوع سلاح شیمیایی و تعداد آن در جهان، پس از بمباران اتمی شهر هیروشیما، نخستین قربانی جنگ افزارهای شیمیایی محسوب می‌شود. این حمله غیر انسانی با وجود شدت درجه تخریب انسانی‌اش،از سوی رسانه‌های غربی مدعی مدافع حقوق بشر و دموکراسی پوشش خبری واقعی داده نشد.
جمهوری اسلامی ایران در پی استفاده وسیع رژیم بعث عراق از سلاح‌های شیمیایی بارها این موارد را به سازمان ملل متحد گزارش نمود و دبیرکل سازمان ملل متحد نیز با یک هیأت کارشناسی پس از شش روز حضور در ایران، استفاده از سلاح‌های شیمیایی را تأیید کرد که نتیجه این بررسی‌ها محکومیت استفاده از سلاح‌های شیمیایی از سوی سازمان ملل بود، گرچه نام کشور عراق به دلیل نفوذ ابرقدرتها و دست داشتن آن‌ها در ساخت این تسلیحات،در این گزارش ذکر نشد. در پی این اقدام ایران با اعزام مجروحان شیمیایی سردشت به کشورهای مختلف سعی در نشان دادن ابعاد این فاجعه کرد.
رژیم بعث با توجه به ایدئولوژی حاکم بر ذهن و فکر رهبرانش هیچ محدودیت اخلاقی و انسانی در راه رسیدن به اهداف تجاوزکارانه‌اش برای خود قائل نبود و با هر ابزاری از جمله تسلیحات شیمیایی و علیه هر فردی ولو مردم غیرنظامی و بی‌پناه از آن استفاده کرد. مساله دیگر، بنابر نظر کارشناسان جنگ، استفاده از بار روانی و ایجاد وحشت در میان نیروهای نظامی و مردم ایران بود، زیرا استفاده از تسلیحات شیمیایی بیش از آنکه وارد ساختن ضربه‌ای نظامی و شکست نیروی مقابل باشد، به دنبال گسترش ترس و تضعیف روحیه طرف مقابل است. همچنین حجم بالای استفاده از این تسلیحات در واقع در زمره نسل کشی به ویژه در ارتباط با حلبچه طبقه‌بندی می‌شود.
از مهم‌ترین دلایل دیگری که باعث سکوت و عدم واکنش جامعه بین الملل به این حمله شد، ارتباط ایران با جامعه جهانی به ویژه قدرت‌های اصلی در نظام حاکم می‌باشد زیرا آمریکا و بسیاری از کشورهای شرق و غرب و منطقه خاورمیانه به دنبال آن بودند تا انرژی صدور انقلاب را در سطح منطقه از راه‌های مختلف از جمله بروز جنگ بی‌اثر کنند. همین امر باعث می‌شد تا بسیاری از فجایع بزرگی که به طور مکرر به وسیله رژیم بعث علیه مردم ایران و حتی کردهای عراق، که از معدود متحدان ایران در جنگ بودند، صورت می‌گرفت با چشم پوشی عامدانه این کشورها مواجه شود.
هرچند تا به امروز دلیل قابل استناد محکمی برای توضیح هدف قرار دادن سردشت جهت بمباران شیمیایی ارائه نشده است اما وفاداری و استقامت ملت کُرد در برابر متجاوزان به سرزمین‌شان، تضادهای خصومت‌آمیز حزب بعث با این ملت و رهبرانش و وجود پادگان‌های نظامی متعدد در این منطقه به ویژه در داخل شهر می‌تواند بازگوکننده بخشی از علل این رخداد باشد.
گزارش