27 رجب،مبعث پیامبر اکرم(ص)، پژواک ندای رهایی بخش الله اکبر

-_20210310-10Marth_1

27 رجب، سالروز مبعث حضرت محمد(ص)( سال 40 ه.ق.) روزی است که پروردگار مهر تأیید بر ختم نبوت زدند و پیامبر(ص) را برای هدایت انسان ها برگزیدند و برنامه ابدی زندگی سعادتمندانه را برای تمامی ابنا بشر توسط جبرئیل امین بر قلب پاک حضرت محمد(ص) نازل کردند. در آن هنگام حضرت ختمی مرتبت 40 ساله بودند. در حالي كه ایشان در غار حراء در نزدیکی مكه معظمه به عبادت مشغول بودند، جبرئيل بر وي نازل شد و بر وي آياتي از قرآن مجيد را به عنوان طليعه نبوت نازل کرد. نخستین آیاتی که در غار حراء برآن حضرت نازل شد آیه های سوره علق می باشد. این سوره با «إقرأ: بخوان» آغاز می‌شود. برخی از مفسران شروع‌ شدن سوره علق را ـ که اولین تجربه وحیانی پیامبر اسلام(ص) است ـ با این جمله نشانه‌ای می‌دانند بر اینکه آغاز نبوتِ آخرین پیامبر خدا همراه با یک حرکت علمی و یک دستور فرهنگی بوده است. نخستین کسانی که به ایشان ایمان آوردند حضرت خدیجه(س) و حضرت علی(ع) بودند که شهادتین آین دو بزرگوار آغاز ظهور و رشد امت اسلامی بود. از آن پس پيامبر (ص) در كنار خانه خدا نماز مي‌گذاردند و خديجه (س) و علي(ع) بر او اقتدا مي‌نمودند و نمازرا به جا می آوردند. اين سه نفر، با جان و مال و هستي خود اسلام را یاری نمودند. قرآن کریم، سند جاودانگی بعثت است. بعثت، همزاد قرآن است و با قرآن آغاز می شود. خداوند در قرآن، از بعثت پیامبران و اهداف آن سخن به میان آورده است. بعضی از مهمترین اهداف رسالت پیامبران عبارتند از: بعثت پیامبران، نشان عظمت و اعجاز خداوند و شاهکار آفرینش اوست. مطالعه آیات الهی، مقدمه و لازمه تزکیه نفس است. انسان در پرتو قرآن از هرگونه شرک، کفر، انحراف و فساد، پاک و پاکیزه می شود و کتاب و حکمت می آموزد. پاک شدن صحیفه دل، مقدمه تعلیم آیات الهی است. تلاوت آیات الهی جهان تازه ای پیش چشم جهانیان باز نمود و مردم با حقایق زندگی آشنا شدند. همچنین تهذیب و تزکیه نفس و تعلیم کتاب و حکمت، دو هدف بزرگ و نهایی ارسال پیامبران وکلام وحی میباشد. پیلمبر(ص) در رابطه با رسالتشان می فرمایند:« خداوند مرا برای تبلیغ و پیام رسانی فرستاده، نه برای سرزنش و تحمیل و مشقت آفرینی ».