سوگواری پیروان ضامن آهو در سی‌امین روز صفر بر شهادت مظلومانه امام رضا(ع)
شهادت امام رضا (ع)
در آخرین روز ماه صفر سال ۲۰۳ ه.ق. در شهر طوس واقع گردیده است. رویداد شهادت امام رضا (ع) بوسیله زهر در شهر طوس، در روایاتی از پیامبر و ائمه اطهار(ع)، سال‌ها پیش از آن تولد حضرت پیش بینی شده بود. شیخ صدوق به سند خود از نعمان بن سعد روایت کرده است: " امام علی بن ابیطالب (ع) فرمودند: " به زودی مردی از فرزندان من در سرزمین خراسان از روی ستم و جور به زهر کشته می‌شود، اسم او اسم من، و اسم پدرش اسم موسی بن عمران است بدانید هر کس او را در غربتش زیارت کند، خداوند گناهان گذشته و آینده او را می‌آمرزد و لو این که به تعداد ستارگان و قطرات باران و برگ درختان باشد ".
سید هاشم بحرانی به نقل از سلیمان بن حفص مروزی از قول امام موسی بن جعفر(ع) روایت کرده است که میفرمودند:" پسرم علی را با سم مظلومانه به قتل می‌رسانند و او در جنب قبر هارون در طوس مدفون می‌شود، کسی که او را زیارت کند مانند کسی است که رسول خدا را زیارت نموده است ".
همچنین گروهی از روایات از امام رضا(ع) نقل شده است که خود که در آن‌ها از شهادتشان به دست مامون و از دفنش در طوس کنار قبر هارون خبر داده‌اند؛ اباصلت هروی در این باره گفت: " شنیدم از امام رضا (ع)که میفرمودند: به خدا نیست از ما ائمه احدی، مگر این که کشته یا شهید می‌شود. عرض شد: ای فرزند رسول خدا، پس ترا چه کسی به قتل می‌رساند؟ فرمود: بدترین مخلوق خدا در زمان خودم مرا به زهر می‌کشد، و سپس در یک خانه تباه شده در دیار غربت دفن می‌کنند. آگاه باشید هر کس مرا در غربتم زیارت کند خداوند به او اجر صدهزار شهید و صدهزار صدیق و صدهزار حج و عمره کننده و صدهزار جهادگر می‌نویسد و در زمره ما محشور می‌گردد و در بالاترین درجات بهشت رفیق ما قرار داده می‌شود ".
در سال 183 ه.ق. با شهادت امام موسی کاظم (ع)، امامت امام رضا (ع) شروع شدند. آن حضرت 35 سال بیشتر سن نداشتند که زمام امور امامت را به دست گرفتند و هدایت فکری و اعتقادی جامعه اسلامی را عهده دار شدند. امام هفتم(ع) در فرصت‌های مختلف به معرفی امام رضا(ع) به عنوان امام و وصی بعد از خود می‌پرداخت و یاران و شاگردان خود را بر این امر خطیر شاهد و گواه می‌گرفتند. مدت امامت آن حضرت بیست سال طول کشید که هفده سال آن در مدینه و سه سال آخر آن در خراسان سپری شد. امامت ایشان با خلافت هارون الرشید (۱۰ سال)، محمد امین (حدود ۵ سال) و مأمون (۵ سال) همزمان بود. دوران حیات و امامت حضرت امام رضا (ع)، دوران افزایش گرایش مردم به اهل بیت عصمت و طهارت (ع) و گسترش پایگاه‌هاى مردمى خاندان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) است. با بالا رفتن چشمگیر ارادت مردم به امام رضا(ع)، مامون ،خلیفه عباسی ، با دسیسه چینی وخوراندن انگور سمّی به اما(ع)، در روز 30 صفر سال 203 ه.ق. ایشان را مسموم و شهید کرد. شیعیان بدن مطهّرحضرت را، به دستور خلیفه ستمگر، به خاک سپردند.
ثامن الحجج(ع) در راستای ترویج توحید ناب، در حدیثی وزین می‌فرمایند: «به خداوند خوشبین باش، زیرا هر که به خدا خوشبین باشد، خدا با گمانِ خوشِ او همراه است، و هر که به رزق و روزى اندک خشنودباشد، خداوند به کردار اندک او خشنود باشد، و هر که به اندک از روزى حلال خشنود باشد، بارش سبک و خانواده اش در نعمت باشد و خداوند او را به درد دنیا و دوایش بینا سازد و او را از دنیا به سلامت به دارالسّلامِ بهشت رساند».
گردآوری: بیگلری
منابع:
گزارش