دحو الارض، جلوه ای از لطف حیات آفرین خداوند
امروز 15 تیرماه، طبق روایات و کتب فقهی، مصادف با 25ذی القعده، روز«دحو الارض»، روز بیرون آمدن زمین از زیر آب است.
این روز یکی از معنوی‌ترین و باشکوه‌ترین ایّام سال می‌باشد. دَحْوالارض، اصطلاحی قرآنی و حدیثی است. دحواز لحاظ لغوی، به معنای واگسترانیدن،گسترش دادن و چیزی را از جای آن برکندن و «دحوالارض» به معنای گستراندن زمین است. این روز که در نگاه فرهنگ و تعالیم اسلامی یکی از ایّام خاص می‌باشد به گونه‌ای که امید تحقق آرزوها و برآورده شدن حاجات بر فراز قداست این روز می‌درخشد. آیه ۳۰ سوره مبارکه‌ی نازعات، تنها آیه‌ای است که به رخداد دحو الارض اشاره‌ای مستقیم دارد، گرچه از زمان و مکان آن در قرآن عظیم سخنی به میان نیامده است. آیه 3 سوره رعد به سربرآوردن زمین به صورتی دیگر پرداخته است: « وَ هُوَ الَّذی مَدَّ الْاَرْضَ: و اوست همو که زمین را گسترش داد».
برخی منابع کهن وقوع دحو الارض را با توجه به تقویم شمسی، ماه مهر دانسته‌اند. منظور از دحوالارض این می‌باشد که در آغاز، تمام سطح زمین را آب فراگرفته بود؛ ابتدا زمین کعبه و به تدریج سایر خشکیها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده‌تر شدند. بعضی منابع رخداد رویدادهای دیگری را نیز همزمان با این روز بیان کرده‌اند. فرود آمدن کشتی نوح بر کوه جودی، تولد حضرت ابراهیم(ع) و حضرت عیسی(ع)، نزول نخستین رحمت خدا بر حضرت آدم(ع)، خروج رسول اکرم (ص) از مدینه با هزاران حاجی به سوی مکه، به قصد زیارت خانه‌ی خدا در حجه الوداع و آغاز قیام الهی حضرت مهدی(عج) وقایعی هستند که روایات و منابع اسلامی به آن‌ها اشاره کرده‌اند.
در کتب ادعیه اسلامی، انجام بعضی اعمال به مناسبت این روز مستحب خوانده شده است؛ از معروف‌ترین اعمال خاص این روز بین مسلمانان می‌توان گرفتن روزه( که ثواب آن برابر70 سال روزه یا کفاره می‌دانند)، غسل، خواندن نماز دورکعتی در وقت ظهر، خواندن زیارت امام رضا(ع) و قرائت دعای اللَّهُمَّ دَاحِيَ الْكَعْبَهِ .... را برشمرد. از امام علی (ع) روایت شده است که فرمودند:« نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در بیست وپنج ذی القعده بود. کسی که در این روز روزه بگیرد و شبش را به عبادت بایستد، عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش را عبادت کرده است خواهد داشت». نکوداشت چنین روز با عظمتی نشان دارد از دستان امیدواران در محراب بندگی معبود یکتا که مطمئن‌تر از هرزمان دیگری با قلبی سرشار از توکل بر حضرت حق، به مهربانی و بنده نوازی بی‌انتهای ذات اقدسش توسل جسته‌اند و باورمندانه زمزمه می‌کنند:
گر سینه شود تنگ خدا با ما هست گر پای شود لنگ، خدا با ما هست
دل را به حریم عشق بسپار و برو فرسنگ به فرسنگ خدا با ما هست
نوشته شده توسط: بیگلری
منابع:
گزارش