تاریکی جهل و تعصب کور لجاجت، فرق عدالت را در شب 19 رمضان المبارک شکافت.
علی امشب چرا بهر عبادت بر نمی خیزد چرا شیر خدا از بهر طاعت بر نمی خیزد
به محراب دعا درخون شناور گشته شیر حق دیگر بهر دعا آن ابر رحمت برنمی خیزد
در سحرگاه ۱۹ رمضان سال ۴۰ه.ق. امام علی(علیه‌السلام)، امام اول شیعیان با ضربه شمشیر زخمی شد. این واقعه در مسجد کوفه توسط ابن ملجم مرادی اتفاق افتاد و به شهادت امام علی(علیه‌السلام) در روز ۲۱ رمضان انجامید. به گفته ابن سعد در الطبقات الکبری ابن ملجم مرادی با بَرَک بن عبیداللّه تمیمی و عمرو بن بکر تمیمی قرار گذاشتند که امام علی(علیه‌السلام)، معاویه و عمرو بن عاص را به قتل برسانند. ابن ملجم به کوفه آمد و با زنی به نام قطام دختر شجنه بن عدی آشنا شد و از او خواستگاری کرد. قطام بخشی از مهریه خود را قتل امام علی(علیه‌السلام) قرار داد و ابن ملجم نیز گفت که به همین منظور به کوفه آمده است. او شب ۱۹ را در منزل اشعث بن قیس کندی گذراند. شمشیر خود را زهرآلود کرد و در سحرگاه ۱۹ رمضان، در مسجد کوفه امام علی(علیه‌السلام) را مضروب کرد. در این کار شبیب بن بجره اشجعی نیز ابن ملجم را همراهی می‌کرد. بنابر آنچه در کتاب‌های تاریخی آمده است حضرت علی (ع) پس از وارد آمدن ضربه شمشیر بر سرشان فرمودند: «فُزْتُ و ربِّ الکَعبَةِ: قسم به خدای کعبه، رستگار شدم». شب ۱۹ رمضان از سویی یکی از شب‌های قدر است و از سوی دیگر شب ضربت خوردن امام علی(ع) است. شیعیان در این شب هم اعمال شب‌های قدر را انجام می‌دهند و هم برای امام علی(علیه‌السلام) عزاداری می‌کنند. امام در حدیثی ارزشمند می‌فرمایند: «آرام باش،خود را شهره مساز و نهان دار تا شناخته نشوی، یادگیر تا بدانی، خموش باش تا سالم بمانی. بر تو هیچ باکی نیست، آنگاه که خدادینش را به تو فهمانید، که نه تو مردم را بشناسی و نه مردم تو را بشناسند( یعنی، گمنام زندگی کن ) ».
منابع
گزارش