اول اردیبهشت، سالروز عروج هنرمند خلوت گزین، سهراب سپهری
سهراب سپهری شاعر، نویسنده و نقاش کاشانی متولد15 مهر 1307ه.ش. بود و اردیبهشت سال 1359 در تهران، زندگی را بدرود گفت و در صحن امامزاده سلطان‌علی بن محمد باقر روستای مشهد اردهال کاشان آرام گرفت. والدینش هر دو اهل هنر و شعر بودند. بعد از اتمام دوره دوساله دانش سرای مقدماتی پسران،در اداره فرهنگ کاشان مشغول به کار شد.تحصیلات خود را در رشتهی هنرهای زیبادانشگاه تهران ادامه داد و هنگام فارغ التحصیل شدن، نشان درجه اول علمی را دریافت کرد.. سهراب هنرمندی جستجوگر، تنها، کمال طلب، فروتن و خجول بود که دیدگاه انسان مدارانه‌اش بسیار گسترده و فراگیر بود. شعر سهراب سپهری نیمایی است. تمامی اشعار او تصویرسازی است و زبانی ساده دارد. به عبارت دیگر، سهراب شاعری تصویرگراست که با خواندن اشعار او در می یابیم که او نه تنها در شعرش نگران انسان و سرنوشت اوست بلکه اشیا نیز برای سهراب دارای حیات و روح و احساس هستند. دیدگاه انسانمدارانه، عارفانه و تلاش او برای رسیدن به خدا از رهگذر پدیدههای طبیعت در آثار بینظیر سهراب موج میزند. وی با تأثیرپذیری از هنرمندان به نام دورهاش، به سبک ویژه و خلاقانهی خود دست یافت و در کتاب حجم سبز، سبک تکامل یافته او مشهود است. خلوت او ایده آلترین فضا برای خلق آثارش محسوب میشود و از اینرو بود که قریه چنار و کویر کاشان را منزلگاه تنهاییهای خویش برگزید. اولین مجموعه شعر نیمایی او با نام " مرگ رنگ " در سال30 همراه با برپایی چندین نمایشگاه نقاشی چاپ کرد. " زندگی خوابها " دومین مجموعه شعر سهراب است. او مدتی در ادارهٔ کل هنرهای زیبا (فرهنگ و هنر) در قسمت موزه‌ها و نیز به عنوان مدرس در در هنرستان‌های هنرهای زیبا مشغول به کار شد. او ضمن علاقه به فرهنگ مشرق زمین وسفر به کشورهای این منطقه، به اروپا نیز سفرنمود و در مدرسهٔ هنرهای زیبای پاریس در رشتهٔ لیتوگرافی به تحصیل پرداخت. سهراب در اسفند سال1341 از کلیهٔ مشاغل دولتی به کلی کناره‌گیری کرد تا با فراغ خاطر حضور فعال‌تری در زمینه شعر و نقاشی داشته باشد؛ لذا، آثار بیشتری آفرید و راه خویش را پیدا کرد. وی با سفر به کشورهای مختلف ضمن آشنایی با فرهنگ و هنرآنها، نمایشگاه‌های بیشتری را برگزار نمود. دیوان سهراب سپهری که به ” هشت کتاب ” معروف است و شامل هشت مجموعهی آوار آفتاب، حجم سبز، شرق اندوه، مرگ رنگ، زندگی خوابها، ما هیچ ما نگاه، صدای پای آب و مسافر. از کتاب‌های معروف او میتوان به " تا انتها حضور "، "سهراب مرغ مهاجر"، " هنوز در سفرم "، " بیدل "، " سپهری " و " سبک هندی "، " تفسیر حجم سبز" ،"حافظ پدر"، " سهراب سپهری پسر"، " حافظان کنگره "، " نیلوفر خاموش "، " نظری به شعر سهراب سپهری " و" نگاهی به سهراب سپهری ". سهراب در نقاشی نیز به سبکی نوین ومتفاوت دست یافت که بیانگر بهرهمندی او از دستاوردهای زیبایی شناختی شرق و غرب و تجلّی آن در تابلوهایش میباشد و این تأثیرها در آثارش جلوه گر بودند. امضای وی بر روی نقاشی‌هایش به خط نستعلیق بوده که به عقیدهی برخی از کارشناسان پژواکی از روحیه فروتنانه و ایرانی اش دارد. طبیعت بیجان، شقایقها، جویبار و تنه درخت، علفها و تنه درخت، ترکیب بندی با نوارهای رنگی، ترکیب بندی با مربعها و منظره کویری از جمله آثار مشهور او می باشند.
منابع
گزارش